Synchroniciteit wordt in onze samenleving meestal afgedaan als een toevalligheid, een situatie die niet te verklaren is. Toch beseffen steeds meer mensen dat er wellicht iets meer aan de hand kan zijn. Want hebben deze signalen uit ‘het onzichtbare’ wellicht een betekenis? Moeten we hiernaar luisteren en niet alles ‘wegredeneren’ met ons brein?
Wat is synchroniciteit?
Synchroniciteit is een betekenisvol signaal dat zich op (nog) onverklaarbare wijze aandient in je leven. De term ‘synchroniciteit’ werd voor het eerst genoemd door de bekende psycholoog Jung die ze beschreef als ’betekenisvolle toevalligheden’, wanneer ze zich voordoen zonder causaal verband, maar toch een betekenis lijken te hebben. Het boek waarin Jung voor het eerst sprak over synchroniciteit vind je hier.
Het fascinerende aan synchroniciteiten is dat hoe meer je erop gaat letten, hoe vaker dat ze zich lijken te manifesteren. Je kent het zelf ongetwijfeld, dat je elke dag exact om 11:11u op de klok kijkt, of elke keer op je dashboard ziet dat je 12.100, 14.200 of 18.600 kilometer erop hebt zitten. Op een gegeven moment kán dit niet meer aan de toevalligheid worden toegeschreven.
Wat willen deze signalen zeggen?
Over de herkomst van deze signalen bestaan diverse theorieën. De meeste mensen geloven dat het louter toevalligheden zijn. Sommigen beweren dat de signalen afkomstig zijn van engelen. Weer anderen geloven dat deze signalen uit het universum komen en voorkomen uit het intelligente kwantumveld.
De termen ‘engelen’ en ‘kwantumveld’ lijken vaak een overlap met elkaar te hebben qua betekenis. Veel mensen hebben bij engelen een bepaald beeld, maar net zoals God – in niet-religieuze zin – vaak wordt vergeleken met het universum, zo worden engelen ook vaak als ‘het ontastbare’ gezien.
Bem’s onderzoek naar synchroniciteit
Jung creëerde de term “synchroniciteit” om een relatie tussen twee gebeurtenissen te verklaren die niet kon worden verklaard door oorzaak en gevolg. Naar aanleiding van zijn theorieën volgden vele wetenschappers die onderzoek deden. Daryl Bem, een vooraanstaand sociaal psycholoog deed dat ook.
In een creatieve en goed ontworpen serie van negen experimenten met meer dan 1.000 proefpersonen, vond Bem (2011) statistische significantie voor acht van de negen experimenten waarbij “tijdomkering” betrokken was, ofwel, er waren situaties waarbij iemand in staat was in de nabije toekomst iets waar te nemen, zonder dat daar nog een verklaring voor te geven was.
In een van de negen onderzoeken kregen de deelnemers twee gordijnen op een computerscherm te zien. Achter een van de gordijnen zat een foto verborgen en ze moesten raden achter welke van de twee gordijnen het beeld verborgen was. Er was dus een 50/50 kans om het juiste antwoord te raden.
De kritische factor in het onderzoek was dat sommige van de foto’s een erotische lading hadden en andere neutraal van aard waren. Aangezien onze emoties van invloed zijn op onze beslissingen, was de hypothese dat de deelnemers de erotische afbeeldingen correct zouden identificeren, ondanks dat ze deze foto nog niet konden zien.
De deelnemers identificeerden de positie van de erotische afbeeldingen aanzienlijk vaker correct dan de neutrale afbeeldingen. Naar aanleiding van de controles die in het experiment werden uitgevoerd, leken de deelnemers te beschikken over een zekere mate van helderziendheid of psychokinese (waardoor de toekomstige situatie overeenkwam met de verwachting).
Dr. Carl Jung over synchroniciteit
Dr. Carl Jung, de bekende psycholoog, is de schepper van synchroniciteit. Zijn originele versie van synchroniciteit bracht de aanwezigheid van terugkerende beelden en ideeën, ons verbindend met een andere dimensie waar dromen vandaan komen en voortekenen nauwkeurig de toekomst voorspellen. Deze fenomenale tekenen zijn bijzonder belangrijk om te herkennen, zodat we deze hulp uit het universum vóór ons kunnen laten werken. Een voorbeeld zijn herhalende getallenreeksen, maar vooral het feit dat alles met een reden gebeurt.
Dr. Jung maakte expres geen definitie van het fenomeen van synchroniciteit. De reden hiervoor is dat hij een echte mysticus was. Hij gaf wel na jaren van onderzoek en ervaringen aan dat het hem duidelijk werd dat er een mysterieus, onderliggend ‘veld’ leek te zijn, een veld dat een heel ander ervaringsniveau beïnvloedt.
Hoewel hij het idee van synchroniciteit reeds bedacht in de late jaren 20 van de vorige eeuw, was het pas in 1952 dat hij zijn concept had vastgelegd om te drukken met Synchronicity: An Acausal Connecting Principle, als de eerste helft van zijn boek, The Interpretation of Nature and the Psyche.
Kwantumtheorie
Rond dezelfde tijd maakte de wereld ook kennis met de kwantumtheorie en het concept van een kwantumveld waaruit alle materie voortkomt. Daarmee werd bovendien bewezen dat we allemaal deel uitmaken van een groter geheel en dat alles in ons universum met elkaar (energetisch) in verbinding staat.
Binnen deze theorie zijn onze gerichte attitudes, intenties en acties in staat om de interactie aan te gaan met het universum, waarbij we onze persoonlijke en collectieve realiteit kunnen creëren. De theorie bevestigde de observaties en vermoedens van Jung, aangezien hij reeds verwees naar het ‘veld’ als de “unus mundus”, de verenigde wereld. In deze verenigde wereld is toeval slechts een indicatie van een onderliggende realiteit.
Observaties van Jung
De observaties van Jung wezen de toevalligheden en de eendimensionale wereld aan als een verouderde visie en in plaats daarvan kwam de zeer complexe wereld die in interactie staat met onze psyche, onze energieën, onze emoties en onze acties en ervaringen. Met een dergelijke benadering is er geen plaats voor ‘toevalligheden’ die zich vermengen met onze projecties en manipulaties, maar wordt deze vervangen door een wereld waarin alles mogelijk.
Het synchronistische model
Jung baseerde het synchronistische model op drie kenmerken van spiritueel potentieel:
- Zinvol toeval: Willekeurige gebeurtenissen gebeuren soms met een zeer specifieke, persoonlijke betekenis.
- Oorzakelijk verband: Ondanks dat er geen duidelijke materiële oorzaak en gevolg is, is er een onmiskenbaar diepgaande persoonlijke betekenis, en dus een schijnbaar opzettelijke verbinding in het spel.
- Helderheid: De indicatie dat dit alles gebeurt binnen een soort gedeeld veld van goddelijkheid, in gemeenschap met een groter geheel.
Deze drie kenmerken zijn op de meeste levenservaringen toepasbaar, ook al weet niemand precies hoe.
Synchroniciteit en kwantumfysica
Synchroniciteit en kwantumfysica hebben veel raakvlakken. Er zijn ook belangrijke verschillen. Non-localiteit, zoals synchroniciteit, omvat twee kwantumgebeurtenissen waarbij de waargenomen eigenschappen van de quanta een element van spontaniteit hebben in hun manifestatie. De correlaties tussen de twee quanta zijn niet te wijten aan een efficiënt oorzakelijk verband daartussen. (McFarlane, 2000)
Kwantum-nonlocaliteitsfenomenen verschillen echter van synchroniciteit, omdat twee kwantumgebeurtenissen beide gebeurtenissen in de uiterlijke fysieke wereld kunnen zijn. Synchroniciteit is een verbinding tussen een innerlijke psychische gebeurtenis en een uiterlijke gebeurtenis, die psyche en materie met elkaar verbindt en dus verwijst naar de unus mundus.
Dit belangrijkste aspect van synchroniciteit heeft betrekking op de innerlijke psychologische betekenis en de verbinding met materie of de manifestatie van de realiteit. (McFarlane, 2000)
Synchroniciteit is wonderbaarlijk betrouwbaar
Synchroniciteit lijkt voor mensen die er nog niet vertrouwd mee zijn een zeer ontastbaar en onvoorspelbaar fenomeen. Voor de mensen die er al iets meer mee vertrouwd zijn, zijn sommige ‘toevalligheden’ al beter te duiden.
Om synchroniciteit voor je te kunnen laten werken is het van belang om de signalen uit het universum te kunnen duiden. Denk bijvoorbeeld eens aan zich herhalende getallenreeksen, zoals 1111, 2222 etc. Deze getallen zijn signalen uit het universum om je hints te geven over stappen in het leven die je wellicht moet gaan zetten.
Het leuke aan deze signalen is dat je ze vaak in eerste instantie ziet als toevalligheden. Naarmate je ze beter weet te duiden, worden het aanwijzingen. En uit persoonlijke ervaring kan ik je bevestigen dat deze signalen niet zomaar terzijde moet schuiven.
De mens is in de loop der tijd steeds verder verstoken geraakt van zichzelf. We zijn vanuit ons hart wijze wezens. Onze hersenen hebben ons gemuit en we denken dat we wijzer kunnen zijn met ons hoofd dan met ons hart, waar in feite de echte wijsheid zetelt. Vanuit ons hart zijn we in staat de synchroniciteiten of de signalen vanuit het universum te interpreteren. Naar aanleiding daarvan denken we niet dat deze juist zijn, nee, we voelen dat deze juist zijn…
HeartMath Institute en emoties
De emoties die in de onderzoeken van Bem zijn uitstekend samen te smelten met de bevindingen van het HeartMath Institute in de Verenigde Staten. Dit onderzoeksinstituut doet al ruim 30 jaar onderzoek naar menselijke emoties en de invloed hiervan op de gezondheid, zowel geestelijk als lichamelijk.
Dit onderzoek kwam voort uit het feit dat wetenschappers een tweede brein hadden gevonden in het hart, een netwerk van neuronen dat in staat is zelfstandig te functioneren naast onze hersenen. Het hartbrein is namelijk – net zoals beschreven in het onderzoek van Bem – in staat om ‘vooruit’ te ‘weten’. Het is onze diepste intuïtie die in ons hartbrein schuilt.
Synchoniciteit en emoties
De emoties waarmee we ons leven verrijken of verarmen, zijn van grote invloed op de uitkomst, onze toekomst. Dat hebben zowel Bem als HeartMath Institute in hun onderzoeken aangetoond. Hoe zijn deze nu te rijmen met synchroniciteiten die zich voordoen in ons leven?
Onze emoties zijn voor ons levensgeluk van onschatbare waarde. Een positieve levensinstelling is dus – gezien de onderzoeksresultaten van Bem – essentieel voor het manifesteren van een positieve uitkomst.
Positieve emoties, zoals waardering, dankbaarheid en liefde zorgen voor een energetische lading in de hartstreek, zo ontdekten de onderzoekers van HeartMath. Ze noemden dit hartcoherentie. In een staat van hartcoherentie werken de basissystemen in het lichaam (bloeddruk, ademhaling en hartritme) harmonisch samen.
Een toestand van hartcoherentie stelt je in staat om positieve emoties het universum in te sturen. En dit is het punt waar de bevindingen van HeartMath en Bem samenkomen: hier ga je ‘toevalligheden’ zien in je leven, de synchroniciteiten.
Deze positieve emoties worden als in een spiegel gereflecteerd. De positiviteit komt naar je terug en al het positieve waar je aan denkt lijkt plots op je af te komen. En dit komt geheel doordat je energie – de positieve emoties – is gesynchroniseerd.
Wanneer je bent gesynchroniseerd met je energie, ben je gesynchroniseerd met het universum en met een mogelijkheid in de toekomst. Vanaf dit punt hoef je slechts de signalen van het universum te volgen die in feite een reflectie zijn van je eigen emoties.
Naarmate je beter bent gesynchroniseerd met het universum, ga je synchroniciteiten vaker opmerken en ben je beter in staat deze signalen te interpreteren. Want wist je dat cijfercombinaties een betekenis hebben? Dat mensen nooit voor niets op je levenspad verschijnen? En dat gebeurtenissen je nooit voor niets ‘overkomen’?
